Over Neno

Ik ben geboren en getogen in Sarajevo, een kleurrijke, multiculturele stad in voormalig Joegoslavië. Het opgroeien in Sarajevo heeft mij gevormd, spontaniteit en het leven in het hier en nu, wij-gevoel, onvoorwaardelijk voor elkaar zijn, hart tot hart contact. En humor, soms zwarter dan zwart en veel lachen.

Dit staat in schril contrast met datgene wat er vanaf april 1992 in mijn geboortestad en land gebeurde. Mijn leven ging kort na mijn 18de verjaardag over de kop.

Voor mijn gevoel van de ene op de andere dag brak de oorlog uit en de daarop volgende 3,5 jaar mocht ik getuige zijn van de afgrond van een maatschappij waarin ik ben opgegroeid.  Eerst als burger en later ook als soldaat heb ik de oorlog meegemaakt. Ik herhaal vaak dat het ‘voor elkaar zijn’ ipv ‘ieder voor zich’, mijn redding in die donkere tijden was. Het allerergste en het allermooiste in mensen werd destijds geactiveerd. Mijn interesse, nieuwsgierigheid en fascinatie voor de innerlijke processen van mensen is vermoedelijk in die periode ontstaan. In 1995 heb ik gedeserteerd en ben ik als vluchteling in Nederland aangekomen.

In de jaren daarna was ik bezig met het wortelen in een nieuw land. Dat ging met ups en downs. Mijn wortels lagen namelijk ergens anders. Ik zag steeds het beeld voor me, twee bomen naast elkaar, één stond symbool voor mijn nieuwe land en andere voor mijn geboorteland. Totdat het, door in proces te gaan, één nieuwe boom ontstond. Een boom waarin de twee werelden geïntegreerd werden. Toen stopte het wat men noemt ‘op twee stoelen zitten’. Iets wat velen met migratieachtergrond gelijk zullen herkennen. Dat inspireerde mij toen ik een logo voor mijn praktijk moest maken.

Ik krijg vaak de vraag hoe ik naar de (mentale) problemen van mensen kijk?

Het gebrek van een daadwerkelijke verbinding met jezelf, met een ander en de bredere omgeving, zie ik als het fundament aan bijna alle mentale problemen waar mensen mee kampen. Dit gebrek kan door verschillende oorzaken ontstaan. (Ontwikkelings)trauma is daar een voorbeeld van. Maar ook als de maatschappij waarin je opgroeit deze verbinding niet stimuleert en warm houdt. Of tegenhoudt. Daadwerkelijk verbinden met jezelf, met een ander, met de bredere omgeving is iets dat in onze aard zit. Het is onze voedingsbron, ons medicijn, weg naar de ontspanning en wat men ‘geluk’ noemt. Het frustreren/ontbreken van deze energie leidt op langere termijn tot de vervreemding van jezelf en een ander en tot mentaal en vaak ook fysiek lijden.

In mijn praktijk kijken we samen hoe dit bij jou loopt en hoe jij in verbinding staat met jezelf en een ander. Vaak merk ik dat mijn cliënten dit ook niet kennen; een echte verbinding en een ander heeft weer nodig om dit te herontdekken.

Waar de verbinding hersteld is en gevoeld kan worden, daar leeft de liefde, ontspanning, het vertrouwen, mededogen.

Dat het leven hard en onvoorspelbaar kan zijn heb ik zelf aan den lijve ondervonden.

Professionele achtergrond

Ik ben in 1998 Pedagogiek(HBO) gaan studeren. Na het behalen van mijn diploma,  ben ik gaan werken als gezinsbegeleider en videohometrainer, eerst in Amsterdam en sinds 2006 in de regio Haaglanden.  Daarnaast heb ik 8 jaar als freelancer bij Perspectief Herstelbemiddeling gewerkt als bemiddelaar tussen daders en slachtoffers.

In 2018 heb ik de vierjarige opleiding Transpersoonlijke Therapie bij het Boswijk Instituut afgerond (Het Boswijk Instituut). Ik ben afgestudeerd als psychosociaal therapeut.

In mijn vrije tijd speel ik gitaar en zing. Ik wandel veel, vind leuk om steeds nieuwe plekken te ontdekken en vind sociale contacten erg belangrijk. Je zal me vaak horen lachen en met humor het leven relativeren en minder serieus maken.

Ik woon samen en heb 2 kinderen.